Po wybudowaniu linii kolejowej, a tym samym otrzymaniu lepszych możliwości połączeniowych, niejaki Bormann wybudował tartak w roku 1905, na swoim gospodarstwie o powierzchni 98 morgów ziemi. W tym czasie Tartak posiadał takie maszyny jak: piła tarczowa, maszyna parowa do napędzania maszyn jak i prowadnicy. Drzewo do tartaku dowożone było z pobliskich nadleśnictw zaprzęgami konnymi, ponieważ drogi były nie najlepsze. W roku 1912 Bormann odsprzedał tartak Josefowi Bucholtzowi. Jako dobry handlowiec i przedsiębiorca, powiększył swój tartak o dalsze maszyny takie jak: heblarki, piły, motory spalinowe. Tak też można było już u niego kupić heblowane deski i kantówki. Liczba zatrudnionych robotników wynosiła 10–14 ludzi. Drzewo zużywane było do budowy: szop, stajni, obór, budynków mieszkalnych i gospodarczych. Było wysyłane również do budowy statków aż do Hamburga
